Nacionalni park Fruška gora se nalazi u sjevernom dijelu Srbije, nedaleko od Novog Sada, u Vojvodini. Godine 1960. je proglašen je nacionalnim parkom.
Najviši vrh je Crveni čot (539 m), a najznačajniji turistički centar Iriški venac. Pruža se duž desne obale Dunava, u dužini 78, a širini 15 km.
Na planini su pronađene fosilni ostaci 164 životinjske vrste, stare oko 123 miliona godina. Floru Fruške gore čini oko 1500 biljnih vrsta. Fruška gora bogata je šumama hrasta, graba, bukve, lipe i drugog drveća, sa zaštićenih preko 50 biljnih vrsta.
Na planini postoji i više arheoloških nalazišta (neolit, bakarno, bronzano i rimsko doba), kao i stari fruškogorski manastiri (ukupno 17), nastali od kraja 15. do 18. vijeka, poznati po specifičnoj arhitekturi, bogatim riznicama, bibliotekama i freskama. Središte uprave Nacionalnog parka je u Sremskoj Kamenici.
Flora i fauna
Na prostoru nacionalnog parka raste preko 1.500 biljnih vrsta, od čega najveći procenat sa skoro 90% udjela ukupne flore čine skrivenosjemenice sa 36 vrsta, od kojih su neke zaštićene kao prirodne rijetkosti. Sem njih na ovom prostoru se može naći i oko 700 vrsta ljekovitih biljaka.
Gljive su na Fruškoj gori dosta zastupljene, sa oko 2.000 registrovanih vrsta.
Svijet vodozemaca i gmizavaca je prisutan sa 23 vrste, od kojih je najznačajnija otrovnica šarka (Vipera berus), sisari su zastupljeni sa 60 vrsta u 16 familija, dok je fauna beskičmenjaka prilično slabo istražena.
Ptice na Fruškoj gori su zastupljene sa oko 220 vrsta, od čega je jedan dio ptica selice, koje se kratko zadržavaju, a postoji i značajno prisustvo većeg broja vrsta ptica grabljivica.
Geografija
Park čini usamljena ostrvska planina u Panonskoj niziji. Prema jugu i sjeveru Fruška gora je jako razuđena planinskim i rječnim tokovima, pri čemu se od glavnog uskog grebena pružaju pojedinačni, bočni grebeni, najčešće sa vrlo strmim padinama. Sjeverna padina Fruške gore je strmija u odnosu na južnu, usled podsecanja Dunava. Takođe, lesna zaravan koja okružuje Frušku goru, manje je širine i moćnosti na sjevernoj strani, usled pomenutih prilika.
Hidrografska mreža Fruške gore je veoma gusta i relativno pravilno raspoređena, na šta utiče i relativno velika količina padavina na godišnjem nivou. Fruškogorski potoci nose najveće količine vode u proljeće i kasnu jesen, dok najveći broj potoka presušuje sredinom ljeta i ostaje takav do sredine jeseni.
Geografsko-turistički položaj
Nacionalni park Fruška gora ima povoljan turističko-geografski položaj. Preko Novog Sada i Beograda je saobraćajno dobro povezan putnim pravcima: Novi Sad-Beograd, Novi Sad-Ruma-Šabac, Novi Sad-Bačka Palanka-Ilok-Šid, Novi Sad-Beograd-Neštin-Ilok, i nekoliko saobraćajnica nižeg reda koje poprečeno presecaju planinu. Na svim putnim pravcima postoje, uglavnom stalne autobuske linije. Što se tiče železničkog saobraćaja, postoji železnička pruga Subotica-Novi Sad-Beograd, koja se od Beograda račva prema Nišu i Baru. Autobuska i železnička stanica u Novom Sadu udaljena je od Fruške gore 15 km, a od Beograda 50 km. Aerodrom Surčin (Beograd) nalazi se na 55 km od Nacionalnog parka.
Pašnjaci i plodno zemljište, vinogradi i voćnjaci, obogaćuju padine i niže dijelove Fruške gore, dok su površine koje se nalaze visinama iznad 300 metara nadmorske visine pokrivene gustim, listopadnim šumama.
Manastiri Fruške gore
Na Fruškoj gori postoji oko 20 manastira. Svi ti manastiri potiču iz 13/14. vijeka. Najmlađi manastir na Fruškoj gori je manastir Vranjaš, koji se nalazi između sela Manđelos i Grgurevci i sagrađen je 2014. godine.
Mošti Svetog Teodora Tirona čuvaju se u manastiru Novo Hopovo, i to su najstarije mošti nekog svetitelja u Srbiji.
